Pełnomocnictwo, stanowiące umocowanie prawnika do działania w cudzym imieniu, opiera się na oświadczeniu reprezentowanego. W kontekście sprawy cywilnej zastosowanie mają przepisy
kodeksu postępowania cywilnego. Strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Pełnomocnikiem może być przede wszystkim
adwokat lub radca prawny. W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub
radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Pełnomocnictwo może być albo procesowe - bądź to ogólne, bądź do prowadzenia poszczególnych spraw - albo do niektórych tylko czynności procesowych. Pełnomocnik jest obowiązany przy pierwszej czynności procesowej, rozpoczynając realizację pomocy (usługi) prawnej, dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa wraz z odpisem dla strony przeciwnej. Adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy, a także radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych
dokumentów wykazujących ich umocowanie. Sąd może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony. W toku sprawy pełnomocnictwo może być udzielone ustnie na posiedzeniu sądu przez oświadczenie złożone przez stronę i wciągnięte do protokołu. Pełnomocnictwo procesowe udzielone prawnikowi z kancelarii w Lublinie obejmuje z samego prawa umocowanie do: 1) wszystkich łączących się ze sprawą czynności procesowych, nie wyłączając powództwa wzajemnego, skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego ich wniesieniem, jako też wniesieniem interwencji głównej przeciwko mocodawcy; 2) wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia i egzekucji; 3) udzielenia dalszego pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu; 4) zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa, jeżeli czynności te nie zostały wyłączone w danym pełnomocnictwie; 5) odbioru kosztów procesu od strony przeciwnej. Zakres, czas trwania i skutki umocowania szerszego niż pełnomocnictwo procesowe, jak również umocowanie do poszczególnych czynności procesowych, ocenia się według treści pełnomocnictwa oraz przepisów prawa cywilnego. Relacja klienta z adwokatem oparta jest na zaufaniu. Dobry Adwokat obowiązany jest
wypowiedzieć pełnomocnictwo, gdy z okoliczności wynika, że klient stracił do niego zaufanie. Nieuiszczenie przez klienta ustalonego honorarium może stanowić podstawę do wypowiedzenia pełnomocnictwa w trybie i terminie przewidzianym przez prawo. Prawnik po uzyskaniu pełnomocnictwa działa w imieniu i na rzecz swojego Klienta - wszelkie skutki procesu dotykają bezpośrednio klienta, a nie jego pełnomocnika. Z tych względów Mocodawca stawający jednocześnie z pełnomocnikiem może niezwłocznie prostować lub odwoływać oświadczenia pełnomocnika. Na niniejszym portalu prawnym znajduje się wzór typowego pełnomocnictwa, które jest odbierane od Klientów. Jego zakres oczywiście podlega negocjacjom, choć niewątpliwie dla sprawy sądowej optymalne jest pełnomocnictwo ogólne. Z włączeniem się prawnika do sprawy wiąże się także opłata skarbowa, wynosząca w 2012 r. 17 zł. Opłata ta co do zasady obciąża klienta - w tym
przedsiębiorcę poszukującego obsługi prawnej w Lublinie. Ponieważ pełnomocnictwo opiera się na zaufaniu Klienta - które jest bardzo ważne dla prawników naszych Kancelarii w Lublinie - prawidłowa realizacja zlecenia i usług prawnych wymaga współpracy stron. Nie ma oczywiście przeszkód, żeby strony w trakcie procesu - z takich lub innych przyczyn - zrezygnowały z pełnomocnika lub ustanowiły dodatkowego. Tak zdarza się także w rzadkich przypadkach, gdy strona i jej pełnomocnik mają inne spojrzenia lub oceny na kierunek i przebieg sprawy sądowej. Adwokat lub radca prawny z reguły nie uzna za stosowne składania cyklicznie wniosków o wyłączenie sędziego lub nagminnego produkowania skarg na przewlekłość. Na tym właśnie polega stosunek pełnomocnictwa, że szacunek i lojalność powinny być dwustronne - obie strony muszą być zadowolone ze współpracy, a Klient nie ma możliwości nakazać prawnikowi dokonywania określonych działań, które ten uważa za całkowicie bezzasadne, a wręcz szkodliwe dla interesów klienta lub niezgodne z prawem. Profesjonalni prawnicy związani są etyką zawodową, a ich zawody cieszą się szacunkiem i estymą. W błędzie jest klient, który udzielenie pełnomocnictwa postrzega jako wynajęcie określonej osoby do realizacji wszystkich jego poleceń na każde zawołanie. Taka współpraca - a na pewno w przypadku Kancelarii z określoną renomą - nie ma racji bytu w dłuższej perspektywie czasowej. Pełnomocnika należy postrzegać jako dobrego specjalistę, który dzieli się z nami swoja wiedzą i doświadczeniem - robi to jednak z własnej woli i za umówione wynagrodzenie. Jeśli oczekiwania lub postępowanie klienta przekroczą określone granice tolerancji prawnika, taka współpraca z pewnością niezwłocznie zostanie zakończona. Zrozumienie tej zależności przez Klienta to krok ku dobrej i owocnej współpracy.
